Parwowiroza u psa. Czy psi tyfus jest groźny?

Parwowiroza to groźna choroba wirusowa psów, która najczęściej atakuje szczeniaki przed 6 miesiącem życia. To niebezpieczne schorzenie rozwija się bardzo szybko i w ciągu kilku dni może doprowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Chcesz wiedzieć, czy psi tyfus jest groźny dla twojego pupila? Przeczytaj, jak rozpoznać parwowirozę u psa i na czym polega jej leczenie. 

Czym jest parwowiroza u psów?

Parwowiroza to groźna, zakaźna choroba wirusowa, dotykająca najczęściej młode psy, które nie ukończyły 6 miesiąca życia. Na zachorowanie są szczególnie podatne również te zwierzęta, które nie zostały zaszczepione oraz te, które nie otrzymały szczepionki przypominającej w starszym wieku. Psi tyfus częściej dotyka również zwierzęta rasy rottwailer, doberman, pitbullterier, owczarek niemiecki i labrador. Chorobę wywołuje wirus DNA z rodziny parvoviridae CPV-2, którym zwierzę może się zarazić poprzez kontakt z kałem oraz przedmiotami i odzieżą mająca kontakt z chorymi psami. Chociaż dla ludzi wirus parwowirozy nie jest niebezpieczny, mogą się nim zarazić inne zwierzęta -  koty, świnie oraz drób.

Objawy choroby

Okres inkubacji wirusa trwa od 4 do 14 dni. W tym czasie atakuje on mięsień sercowy zwierzęcia, przewód pokarmowy, węzły chłonne oraz szpik kostny. Uszkadza także żołądek i jelita. Inne objawy parwowirozy, na które bezwzględnie powinniśmy zwrócić uwagę to między innymi:

• silny ból brzucha
• utrata apetytu
• wysoka gorączka
• odwodnienie
• wymioty
• gorączka
• biegunka o krwawym zabarwieniu

Symptomy choroby mogą się różnić w zależności od kondycji zdrowotnej zwierzęcia i jego odporności. U młodych szczeniąt parwowiroza rozwija się bardzo szybko – wówczas może przybrać postać sercową, która zaburza funkcjonowanie całego układu sercowo-naczyniowego. W takim przypadku często dochodzi do niewydolności krążenia i natychmiastowej śmierci zwierzęcia. U starszych psów choroba rozwija się łagodniej, takie osobniki często przechodzą parwowirozę w sposób bezobjawowy.

Jak leczyć parwowirozę u psa?

Po rozpoznaniu choroby za pomocą testu wykrywającego obecność wirusa w organizmie zwierzęcia weterynarz rozpoczyna leczenie polegające na nawadnianiu psa, wyrównywaniu strat elektrolitowych i podnoszeniu jego odporności. Konieczne jest również wprowadzenie antybiotykoterapii, która zmniejsza szanse na powikłania bakteryjne. W przypadku postaci jelitowej choroby stosuje się również całkowitą głodówkę, która trwa do momentu ustąpienia wymiotów i biegunki. Na przeżycie psa największy wpływ ma szybkość rozpoczęcia leczenia. Jeśli zwierzę w porę znajdzie się pod opieką weterynarza, szanse na jego przeżycie rosną. Chory pies powinien być leczony w całodobowej placówce, w której będzie mógł otrzymać niezbędne elektrolity i leki o każdej porze dnia. 

Po zakończeniu leczenia należy stosować odpowiednią dietę, która nie podrażni uszkodzonej błony śluzowej żołądka. Jest to bardzo ważne, ponieważ wirus parwowirozy zaburza przebiegające w tych narządach procesy trawienia i wchłaniania. Psa należy powoli przyzwyczajać do normalnego jedzenia i zapewnić mu spokojne miejsce do odpoczynku. Konieczne jest również podawanie witamin i preparatów usprawniających pracę wątroby.

Jak zapobiegać parwowirozie?

Aby zmniejszyć szanse zachorowania naszego pupila, powinniśmy pomiędzy 6 a 8 miesiącem życia podać mu szczepionkę. Zastrzyk należy powtórzyć następnie po upływie miesiąca i następnych 3 miesięcy. U ras szczególnie wrażliwych zalecane jest dodatkowe szczepienie w okresie między 15 a 16 tygodniem życia. Nad taką profilaktyką powinniśmy się również zastanowić, jeśli nasza suka będzie miała młode. Wówczas należy podać jej szczepionkę około 2 tygodnie przed kryciem. Jest to bardzo ważne, ponieważ szczepionka to jedyny środek, który może zmniejszyć szanse zachorowania na parwowirozę.

Jeśli chcemy zabezpieczyć psa przed chorobą, zadbajmy również o to, aby w okresach osłabienia (po szczepionkach, kryciu, przebytej chorobie) unikać dużych skupisk zwierząt, takich jak wystawy czy parki dla psów. Jako że wirus parwowirozy przenosi się w głównie w psich odchodach, należy zawsze sprzątać po swoim psie, a po powrocie ze spaceru zdjąć buty i zamienić je na obuwie domowe.